Yedinci gün, bekar olan ben kalabalığı kovalamak yerine gizlice kendime küçük bir seyahat ayarladım.
Sabah, kulaklıklarımı takarak, banliyöye giden trene bindim, dışarıda güneş parlıyordu. Yolda karşılaştığım arkadaşlarımın neredeyse hepsi hediyeleri ve partnerlerini gösterirken, ben gökyüzünü, hafif rüzgarı ve yol boyunca dağları ve nehirleri gösterdim.
Öğleden sonra küçük bir kafede oturdum, kendime en sevdiğim bir dilim kek sipariş ettim. Garson, başka birine paketlemem gerekip gerekmediğini sordu, ben gülümseyerek "Gerek yok, bu kendime" dedim. O anda, kendimi birdenbire çok rahat hissettim.
Meğerse Yedinci gün, kimsenin yanında olması gereken bir gün değilmiş; aslında kendimizin de nazik muameleye değer olduğunu hatırlamak gerekirmiş.
Birçok insan "romantik bir partner" arıyor, ama ben şunu fark ettim - yalnız başına, sakin bir şekilde dünyayı hissetmek, başlı başına bir romantizm.