Sabah üçte bir mesajla uyandım. Gruplarda aniden bir ses kaydı belirdi, sesi titriyordu - tanıdığım beş yıllık kardeşim A-kai.

"Bitti kardeşim... Üç milyondan fazla, böylece gitti. Karım, söylediğim gibi onay butonuna bastı."

Kafamda bir uğultu oldu, ilk tepkim şuydu: "O 12 kelimelik diziyi sohbet aracında mı göndermiştin?"

Karşı taraf sessizleşti. O sessizlik, kripto para fiyatlarındaki şelale kadar rahatsız edici.

Olaylar çok tuhaf: Adam iş seyahati öncesi karısının cüzdanı kullanamayacağından endişelenip, doğrudan kurtarma kelimelerinin ekran görüntüsünü aile grubuna attı ve "kopyala-yapıştır süreci" adında küçük bir video kaydetti. Sonuç olarak, karısı adımları tamamladığında, zincir üzerinde belirsiz birkaç işlem ortaya çıktı. O, ne olduğunu kavrayana kadar cüzdanın içi boşalmıştı. Karakola gidip şikayet etti, tutanakta ise "aile üyesi kendi isteğiyle işlem yaptı, dosya açma standartlarını karşılamıyor" yazıyordu - bu cümle insanı tamamen mahvetti.

Birçok insan "aile üyelerinin yanlış işlemi" hakkında şikayet ediyor, ama bu alanda sekiz yıl geçirmiş biri olarak şunu söylemeliyim: Gerçek tehlike, güvenliğe karşı duyulan kayıtsızlıktır.

Aka'nın dört yıl boyunca kullandığı eski telefonunun sistem versiyonu eski çağlarda kalmış, Wi-Fi şifresi ise "12345678" gibi zayıf bir kombinasyon. Tarayıcıda "ücretsiz airdrop al" eklentilerinin bir yığını var, sohbet geçmişi de bulut senkronizasyonuna açık - bu açıklar bir araya geldiğinde, kara para işine bir kasa anahtarı teslim etmiş oluyorsunuz. Sadece logları izlemeleri gerekiyor, 72 saatlik sıfırlamadan önce harekete geçtiklerinde, varlıklarınız başkalarının ATM'si haline geliyor.

Gördüğüm çok fazla kanlı olay var. Bugün üç tane hayat kurtaran kuralı ortaya koyuyorum, her biri gerçek altın ve gümüşle alınmış derslerdir:

Birinci kural, kurtarma kelimeleri senin hayat kaynağındır.