Kuzey Amerika enerji politikası keskin bir dönüş yaptı. Bir zamanlar iklim eylemini destekleyen önemli bir lider, şimdi yeni petrol boru hatları projelerini, derin su ihracat terminallerini destekliyor ve petrol sektöründeki emisyon sınırlarını kaldırıyor.

Şu durum sürekli tekrarlanıyor: Politikaçilerin bugün vaat ettikleri, yarın sunduklarıyla nadiren örtüşüyor. Çevresel liderlik üzerine ün kazananlar bile, ekonomik baskılar arttığında senaryoyu değiştirebiliyor.

Bu değişim, izlemeye değer bir modeli vurguluyor. İfade edilen taahhütler, genellikle ekonomik gerçeklik veya siyasi kolaylıkla çarpıştıklarında eriyip gidiyor. Makro eğilimleri takip eden herkes için - ister geleneksel enerji pazarlarında ister kripto madenciliği gibi enerjiye aç sektörlerde olsun - politika dalgalanması, göz ardı edemeyeceğiniz bir sabit değişken olarak kalıyor.